Adwokaci w swoich pismach procesowych rozwijają swoją argumentację i wskazują na rozbieżności w zeznaniach świadków; jest to podstawowy środek dostępny dla adwokatów w celu przekonania sądu w kwestiach prawnych i faktycznych. Dawniej oprócz adwokatów byli też avoués i agréés; ci pierwsi reprezentowali strony sporu we wszystkich sprawach proceduralnych z wyjątkiem prezentacji ustnej, przygotowywanych matek i negocjowanych ugód, podczas gdy ci drudzy, nieliczni, byli odpowiedzialni za występowanie w niektórych sądach gospodarczych. Dziś rozróżnienie między avoués i avocats zostało zniesione we wszystkich sądach z wyjątkiem sądów apelacyjnych, w których avoués nadal praktykują jak poprzednio.
Porady prawnicze
Oprócz tych grup zawodowych istnieją radcy prawni nieprofesjonalni, którzy udzielają porad w różnych problemach prawnych i często są zatrudniani przez firmy biznesowe. W prawie wszystkich krajach prawa cywilnego istnieją notariusze (zob. notariusz), którzy mają wyłączne prawo zajmowania się takimi pracami biurowymi, jak akty małżeńskie i testamenty.
W Niemczech główne rozróżnienie dotyczy prawników i notariuszy. Niemiecki adwokat odgrywa jednak jeszcze mniejszą rolę na sali sądowej niż francuski adwokat, głównie dlatego, że prezentacje dotyczące kwestii prawnych są ograniczone, a spory często pozostawia się młodszym wspólnikom. Adwokaci są często ograniczeni do wykonywania zawodu przed sądami na określonych terytoriach. Istnieją dalsze ograniczenia polegające na tym, że niektórzy adwokaci praktykują tylko przed sądami apelacyjnymi, co często wymaga nowego pełnomocnika dla każdego poziomu sporu. W Niemczech prawnicy są zatrudnieni w administracji rządowej w większym stopniu niż w krajach common law.
W krajach komunistycznych prawnicy byli powszechnie wykorzystywani jako doradcy biur rządowych, ale mieli znacznie mniejsze możliwości reprezentowania jednostek. Zobacz także adwokata; adwokat; adwokat.
Słownik prawniczy
W średniowieczu każdy z uczonych, który stosował metody adnotacji interlinearnych lub marginalnych (glossae) oraz wyjaśniania wyrazów do interpretacji rzymskich tekstów prawnych. Era glosatorów prawniczych rozpoczęła się wraz z odrodzeniem nauki prawa rzymskiego w Bolonii pod koniec XI wieku. Jednym z ich pierwszych zadań była rekonstrukcja Justyniana Digest, zbioru prawa rzymskiego z VI wieku, poprzez porównanie istniejących rękopisów.
